آیا فکر می کنید که نوشیدن آب از بطری های پلاستیکی بهداشتی تر است یا از شیر آب؟

آیا طعم آب بطری بهتر است یا شیر آب؟

کدامیک از نظر محیط زیستی مناسب تر و از نظر اقتصادی مقرون به صرفه تر است؟

 تقاضای روز افزون بطری های پلاستیکی آب، بدلیل آسانی در استفاده و همچنین صدمات ناشی از آن بر روی محیط زیست متخصصین را بر آن داشته تا مطالعات گسترده ای در این زمینه انجام دهند.

این مطالعات نشان می دهند که صدمات استفاده از بطری های آب بسیار زیادتر از آن چیزی است که مردم می پندارند.

 Green Upgrader سایت نشان میدهد که:

• بطری پلاستیک بعد از ۷۰۰ سال  تازه شروع می کند به تجزیه شدن.
• ۹۰٪ قیمت هر بطری آب بخاطر هزینه تولید بطری پلاستیکی است.
• ۸۰٪ از بطری ها غیر قابل بازیافت هستند.
• هرساله فقط در آمریکا ۳۸ میلیون بطری آب به زباله دانی می رود.
• Live Scince سایت نشان میدهد که در سال ۲۰۰۷ بین ۲۲ تا ۵۴  میلیون گالن نفت مصرف شده است تا بطری آب مورد نیاز یکسال آمریکا تهیه شود. افزایش گازهای گلخانه ای و گرمتر شدن کره زمین را در فرایند این تولید نباید نادیده گرفته شود.
• بطری کردن و حمل و نقل آن از گرانترین روش انتقال آب می باشد. 
• هرچند استفاده از بطری بسیار آسان و به نظر بهداشتی می رسد اما پلاستیک به مرور زمان   مواد شیمیایی رها کرده و باعت آلودگی آب بطری و بیماریهای سرطان زا در بدن می شود.
• مطالعات نشان داده که تفاوت زیادی در میزان باکتری های موجود در آب شیر و بطری های آب وجود ندارد چرا که بسیاری از بطری ها از آب شهری پر می شوند و تنها تفاوت این است که آنها از فیلتر استفاده می کنند.

شخصا خودم هر سه نوع آب را در آزمایشگاه مورد کشت قرار داده ام. آب بطری پلمپ شده، آب بطری که مقداری از آن مصرف شده بود و آب شیر. جالب توجه بود که در هر سه اینها به میزان قابل توجهی قارچ مشاهده کردم.

لازم به تذکر است که در آمریکا EPA سازمان حفاظت محیط زیست نظارت گسترده ای روی مراحل تولید آب دارد و تمام اطلاعات محیط زیست را براحتی در اختیار مردم قرار می دهند. اما در ایران و کشورهای در حال توسعه این نظارت بسیار ضعیف و یا حتی بی اثر است. مطمئنا مراحل تولید پلاستیک برای بطری از استانداردهای خاص خود برخوردار نیست. خصوصا با چسباندن لوگو و برچسب های خارجی به راحتی آب لوله را به عنوان آب معدنی خارجی به خورد مردم می دهند. حتی مطالعات در آمریکا نشان می دهد که نه تمام بطری های آب از آبهای معدنی پر شده اند. بیشتر آنها از آب شیر معمولی پر می شوند!

این مقاله خوبی از EPA  در مورد استانداردها و مضرات بطری های پلاستیکی به زبان انگلیسی است. در گوگل میتوانید آنرا به فارسی ترجمه کرده و بخوانید.

در این سایت میتواند گزارش مفصل اعتراضات مردم به خشک شدن دریاچه ارومیه را خوانده و ببینید.

خوشا به غیرت مردم دلاور ارومیه.

http://thelede.blogs.nytimes.com/2011/08/30/protests-in-iran-over-disappearing-lake/ 

چنانچه این جنگل مدتی بعد به نابودی رفت زیاد جای تعجب نیست. پساب این زباله ها از سموم شیمایی و میکروبی هم خطرناک تر است. حتی گاز متان تولید شده منجر به آتش سوزی جنگل و آلودگی هوای منطقه هم می شود. آبهای زیرزمینی و جاری از نفوذ پساب دارای میزان آلودگی بسیار بالایی خواهند شد. اثرات زیست محیطی زباله دانی آنهم در جنگل در قالب یک پست کوتاه نمی گنجد. فقط زنگ هشداری است به مسئولین اگر دلشان برای مملکتشان می سوزد.

با تشکر از آقای/خانوم کمش گرامی که این مطلب را پیش کشیده اند. تا زمانی که من خوانسار بودم از نمک پاشی در خوانسار خبری نبود بنابراین از این مسئله آگاهی نداشتم. ایشان به مسئله بسیار قابل تعمقی اشاره کرده اند.

نمک به عنوان  یک ماده ضد یخبندان معمولا در زمستان مورد استفاده قرار میگیرد. برنامه نمک پاشی امنیت و تحرک برای رانندگان ، وسایل نقلیه تجاری و وسایل نقلیه اورژانس را ممکن می سازد. نمک به عنوان ضدیخ اصلی استفاده می شود به این دلیل که  در دسترس ترین و مقرون به صرفه ماده می باشد.  هر ساله در ایالات متحده  ۲۰-۱۰  میلیون تن نمک deicing و حدود 3 میلیون تن در کانادا استفاده می شود. اما مسئله مورد نظر این است که تقریبا 30 ٪ تا 50 ٪ از نمک استفاده شده نهایتا به آبهای زیر زمینی می رسد. به هرحال این یک مسئله بسیار مهم در مناطق خشک و نیمه خشک هم در کوتاه مدت و هم در دراز مدت خواهدبود. در مناطق مرطوب با بارشهای فراوان تائیرات آن متفاوت و کمتر از مناطق خشک و نیمه خشک می باشد. باید در نظر داشت با اینکه  مناطقی که در ایالت متحده و کانادا معمولا نمک پاشی میشود جزو مناطق مرطوب بشمار می آیند باز هم مشکل شوری آب و خاک را بدنبال دارند چه بسا که این نمک پاشی در مناطق خشک تری نظیر خوانسار انجام گیرد عواقب آن بسیار بیشتر خواهد بود.

مطالعات زیادی در این زمینه انجام گرفته است. که من در اینجا به برخی از آنها اشاره میکنم.

این مطالعه که در دانشگاه ویرجینیا انجام شده است نشان میدهد که نمک پاشی در جاده ها  دارای تاثیرات منفی روی محیط زیست و انسان است از جمله:

الف) بر روی سیستم آبهای زیرزمینی:

۱- بدینوسیله آبهای جاری حاصل از ذوب برف به داخل زمین نفوذ کرده و در نهایت به آبهای زیرزمینی می پیوندد. آبهای قنوات، چاهها و چشمه های خوانسار خصوصا در پائین دست بعلت شیب زیاد حوضه از این امر مثتثنی نخواهند بود.

۲- تجمع برفی که نمک پاشی شده موجب انباشتگی مقدار نمک در امتداد راهها و جاده ها خصوصا شانه های جاده ها خواهد شد. سپس ذرات نمک که بوسیه آبهای روان حمل شده اند نهایتا وارد آبهای زیر زمینی می شوند. در همین سایت نمایش متحرکی این پدیده را به آسانی و گویا نمایش میدهد.

۳- قلیایی و حتی شور شدن منابع آب زیرزمینی نظیر چاهها، چشمه ها و قنوات ( آبهای نوشیدنی) منبعی دیگر.

ب) برروی خاک:

 در خاکهایی که دانه درشت هستند ( مثل غالب خاکهای خوانسار) این پدیده نفوذ سریعتر انجام میگیرد. همچنین بر اثر یکسری فعل وانفعالات شیمیایی مقدار آلکالاین خاک هم افزایش میباید. ( این موضوع تخصص بنده نیست). مطالعات بر روی کیفیت آب چندین دریاچه در ایالت های شمالی و شرقی آمریکا نشان دهنده تغییرات شدید و کیفیت آب به سمت قلیایی شدن در اثر نمک پاشی می باشد.

کلا این امر باعث انباشتگی مقدار نمک در خاک Soil Accumulation می شود که در نهایت منجر به قلیایی شدن آب و تاثیر بر پوشش گیاهی خواهد شد. در خوانسار این انباشتگی بیشتر در امتداد نهرهای پائین دست و رودخانه خواهد بود. چرا که با توجه به اطلاعات داده شده توسط آقای دهاقین در مورد مسیرهای نمک پاشی ("بلوار نماز، حدفاصل چشمه آخوند و پمپ بنزین، شیبهای خیابان 13 محرم و بلوار سردار صادقی")، زه آب این مسیرها به نهرهای پائین دست و نهایتا به رودخانه تخلیه خواهد شد. بنابراین در آینده تجمع نمک در خاک در پائین دست رودخانه بیشتر اعیان خواهد شد. ( زمینهای باغات امتداد رودخانه از چهارباغ به پائین دست).

پ) برروی گیاهان:

مطالعات نشان می دهند که هرساله تعداد زیادی درخت در غرب اروپا بعلت ازدیاد نمک در خاک و آبهای زیرزمینی خشک می شوند و می میرند. این پدیده بیشتر در حاشیه جاده ها که پوشیده از درخت است دیده می شود. ( برای مثال در خوانسار بعلت اینکه در خیابان شهدا خاک دیده نمی شود و با آسفالت و پیاده رو پوشیده شده است نفوذ مستقیم آبهای نمک دار کمتر انجام می شود. بنابراین به درختان چنار در حاشیه خیابان چندان لطمه وارد نمی کند اما این تائیر بر روی باغات و درختان پائین دست است که آب خیابان شهدا بر آن می نشیند. از سوی دیگر باید در نظر داشت چنانچه برفهای نمک دار خیابان با پاکسازی در اطراف درختان که سطح پوششی آسفالت ندارند، انباشته شود به تدریج ذوب آنها باعث هدایت نمک به داخل خاک و نهایتا ریشه درختان چنار همین خیابان و در بالا دست خواهد شد).

ت) برروی انسان  

نمک عامل اصلی آلودگی آب و خطری برای سلامتی انسان است. بالا رفتن نمک در آب می تواند باعث بالارفتن فشار خون و همچنین باعث عدم تعادل  میزان آب در بدن انسان می شود. (منبع)

در کل استفاده از این روش نیاز به برنامه ریزی دقیق و همانگونه که کمش اشاره کردند نیاز به  مطالعات برای دراز مدت دارد.  

در ادامه به بخشی از راهکارها اشاره می شود......

خداوندا به ما قلبی ده که آکنده از حس انساندوستی باشد. چرا که با این حس  دیگر نمیتوان شقی بود. دیگر دستمان را به شکار حیواناتی که برای زیست انسان حیاتی هستند آلوده نمیکنیم.

تا کی؟

چه کسی پاسخگوست؟

این اتومبیل ۴۰ میلیونی آیا نشانگر سوداگران شکار نیست؟

این سرهای بدون تن قوچها و بدنهای پاره پاره با گلوله های سودجویان چه خواهند گفت برای آیندگانمان؟

با این وصف سرنوشت ایران عزیزمان چه خواهد شد؟

این پست را از وبلاگ آقای درویش ببینید.

با فاجعه اخیر   شکست لوله نفت شرکت عظیم بریتیش پترولیوم در اعماق خلیج مکزیک، آینده جدیدی در انتظار سوختهای غیر فسیلی خواهد بود. اما این امر ملزم به حمایت دولت و به اجرا درآمدن طرحهای جدید تولید انرژی می باشد. دولت کنونی، اوباما، از حامیان سرسخت انرژی های ناپایان یافتنی است و مشوق  شرکتها و تولیدکنندگان انرژی های غیر فسیلی است. این انرژی ها عبارتند از خورشیدی، باد، نیروی آب، انرژی توده های زیستی یا biomass ، ژئوترمال یا انرژی از دمای داخل زمین و انرژی هیدروژن  Hydrogen Power .  

انرژی خورشیدی Solor Energy :

این انرژی در حال حاضر بخش کوچکی از تولید انرژی در آمریکا را بعهده دارد اما رو به توسعه است. چنانچه در سالهای اخیر به تعداد شرکت های طراحی و تولید در این بخش به مقدار قابل توجهی افزوده شده است.

• بازیافتنی است.                                         .
• نامحدود است چنانچه بتوان آنرا مستاصل کرد.
• به قدرتهای محلی اجازه کنترل بر انرژی را می دهد.
• تولید گازهای گلخانه ای ندارد.

معایب

• همه جا آفتابی نیست.
•  هزینه اولیه و پایه ای بسیار زیاد است.

انرژی باد Wind Energy :

این انرژی در حال حاضر بخش بسیار مهمی را در تولید انرژی در آمریکا بعد از انرژی آب و بیو انرژی بعهده دارد. (نمودار زیر) در مناطق بادخیز مزرعه های عظیم تولید انرژی در حال توسعه هستند و در مناطق فلات قاره بعلت بالا بودن بازده انرژی این نوع تولید انرژی رو به ازدیاد است. عکس بالا بخشی از یک مزرعه تولید انرژی بادی را  در فلات قاره نشان می دهد.  

محاسن:

• بازیافتنی است تا زمانی که باد بوزد.   
• تولید گازهای گلخانه ای ندارد.
• به قدرتهای محلی اجازه کنترل بر انرژی را می دهد.   
• هزینه ناچیز پس از هزینه های زیربنایی دارد.

معایب:

• همه جا بادخیز نیست.
• سایت بادی ممکن است از مناطق شهری و مصرف دور باشد.
• چشم انداز طبیعی را خدشه دار می کند.
• پره های توربین باعث مرگ پرنده های می شود.
• هزینه های اولیه احداث بسیار بالا است.   

نیروی آب Hydro power:

نیروی آب شامل نیروی حاصل از جریان رودخانه، جزر و مد، امواج و جریانات اقیانوسی می باشد. در حال حاضر بخش انرژی رودخانه ای بیشترین نقش تولید انرژی را در آمریکا بعهده دارد. (رجوع شود به نمودار زیر)

محاسن:

• بازیافتنی است تا زمانی که منابع آب بیش از حد بهره برداری نشود.
• انرژی تمیزی است و تولید گازهای گلخانه ای ندارد.

معایب:

• سدها مشکلات زیست محیطی و فرهنگی داشته  و باعت صدمه به مناطق تاریخی میشوند.
• تاثیرات احداث سدها بر روی مردم معمولا منفی هستند. چنانچه امروزه در بسیاری از کشورها بخصوص آمریکا مسئله سد سازی بشدت زیر نگاههای تیزبین محیط شناسان قرار میگیرد و حتی چنانچه لازم باشد اقدام به تخریب سدی خواهند کرد.

برگرفته از کتاب محیط حیاتی  (Essential Environment)

ادمه در پست بعدی...

طرح لوگو از وبلاگ النگات (دائی جان)

لاله های اشک را پاس بداریم!

از سال ۱۹۷۰ هرساله روز ۲۲ آپریل برابر با ۳ اردیبهشت بعنوان روز زمین نامگذاری شده است.

ما چگونه این روز را پاس خواهیم داشت. در اینجا جنبش سبز به حمایت از محیط زیست فعالیت بسیار زیادی دارد. تقریبا اکثر کالج ها، دانشگاها و مدارس فعالیت های قابل توجهی در این زمینه خواهند داشت. هفته "روز زمین" یا " Earth Day" یکی از هیجان انگیزترین هفته ها در زمینه فعالیتهای محیط زیستی میباشد. روز پنجشنبه بیشتر شاگردان کالج ما هم در این زمینه فعالیت های مختلف خواهند داشت. از جمله: کاشتن سبزیجات، تهیه پوستر، جمع آوری و بازیافت تمام چیزهای بازیافت شدنی از جمله باطری، وسایل الکترونیکی، بطری، قوطی نوشابه و کاغذ و همچنین استفاده از وسیله نقلیه عمومی، دوچرخه، پیاده روی و غیره برای رسیدن به مقصد تا  در کاهش آلودگی زمین به نحوی موثر باشند.

ما خوانساریها میخواهیم چکنیم؟

آینده زمین در دستان ماست.

شهرداری چه تدابیری اندیشیده برای روز زمین؟

اینجا وبسایت اولونی کالج( Ohlone College) و کمیته توسعه پایدار و این لینک کالج   هم راههای کاهش مصرف کاغذ را ارائه داده است. ( چنانچه لازم دارید از ترجمه دریغ نخواهم کرد).

 Ecological Footprint یا ردپای اکولوژیکی بدین معناست که چندین زمین به اندازه زمین کنونی با مصرف کنونی شما لازم است تا از پس نیازهای شما برآید. ردپای متوسط تمام مردم جهان برابر با ۴/۱ میباشد. که متاسفانه کشورهای توسعه یافته بعلت مصرف بیشتر ردپای بزرگتری از کشورهای در حال توسعه دارند. برای مثال ردپای اکولوژیکی آمریکا حدود ۱۰ میباشد که یک رفم بسیار فجیعی است. برای همین اخیرا فعالیت های زیست محیطی  بسیار زیاد شده است.

رد پای شما چقدر است؟ در این سایت میتوانید ردپای خودتان در زمین را اندازه گیری کنید سپس در صرفه جویی برنامه ریزی کنید تا این رقم را در آینده کاهش دهید.